به گزارش تابناک کردستان، مشغله فراوان اعضای شورای انقلاب در سالهای آغازین سقوط رژیم منحط شاهنشاهی برای تدوین قانون اساسی، تربیت نیروهای مکتبی و پی ریزی ساختار حکومت اسلامی عملا و البته قانونا امکان اظهار نظر من باب رهبری آینده را از کارگزاران انقلاب اسلامی سلب کرده بود.
به اینها اضافه کنید شرایط فوق بحرانی سالهای آغازین انقلاب شورش گروهکهای مسلح تجزیه طلب در چندین نقطه مرزی، توطئههای خبیثانه "منافقین" و از همه مهمتر آغاز جنگ هشت ساله تحمیلی در چنین شرایطی بحث از تعیین جانشین امام غیر عقلانی و موجب تضعیف رزمندگان در جبهه میشد.
چند سال بعد و پس از تثبیت نسبی شرایط کشور، برچیدن بساط گروهک ها، انهدام سازمان تروریستی منافقین و برپایی نهادهای قضایی، تقنینی و اجرایی کشور در سالهای میانی دهه شصت مجلس خبرگان رهبری وارد بحث مصداقی جهت تعیین قائم مقام رهبری شد که طبیعتا سکاندار رهبری کشور پس از امام بزرگوار میشد.
اعضای مجلس خبرگان رهبری در ابتدا تصمیم گرفتند آیت الله حسینعلی منتظری از شاگردان برجسته حضرت امام که فقیهی حاذق و دارای سوابق مبارزاتی پربار بود را به عنوان قائم مقام رهبری انتخاب کنند.