به گزارش تابناک کردستان، استیصال و درماندگی حاصل از بیکاری جوانان و نیروی کار به جایی رسیده که از بیکاری سخن گفتن مصداق چه حاجت است عیان را به بیان دارد و آزار دهنده است.
از آنجا که هر پدیده‌ای معلول عللی است و کندوکاو پیرامون آن نیازمند بررسی اساسی علل ایجادی آن پدیده است به دلیل پیچیدگی و تنوع و گستردگی علل پیدایش معضل بیکاری موجود در جامعه، پرداختن به آن در گنجایش و توان این مقال نیست به ناچار با لحاظ و پذیرش وضع موجود به نمونه‌هایی از تعاملات اجتماعی و رفتار افراد در ارتباط با این پدیده می پردازیم.
در امثال و حکم دهخدا آمده است: ظلم به تساوی یا به سویت عدل است؛ نظیر «الشر خیر اذا کان مشترکا» و اما معنی ظلم و عدل در زبانی ساده چیست، در این رابطه ساده‌تر و رساتر از کلام مولانا چه می‌تواند باشد:
عدل چه بود وضع اندر موضعش ظلم چه بود وضع در ناموضعش
بر این اساس واضح است که عدل قرار گرفتن هر چیزی در جایگاه بایست و شایست آن و ظلم جابجایی این جایگاه‌ها به طریق ناشایست و ناحق است.
به اصل موضوع مورد نظر باز می‌گردیم؛ اشتغال به پیشه و کار حق مسلم طبیعی ـ اجتماعی بلکه حیاتی و عامل اصلی و اساسی پاسداشت کرامت هر انسانی است و سلب آن ظلم مسلم در حق اوست.
حال اگر به هر عللی حق اشتغال یا به معنایی حق حیات توأم با کرامت از انسان‌ها سلب شود این انسان‌ها در وضعیت مظلوم قرار گرفته و بر همگان است که در جهت رفع ظلم ـ در اینجا عامل ایجاد بیکاری ـ تلاش، بلکه جهاد کنند و هیچ تلاشی در امور اجتماعی هم بدون یاری و همدلی مردم کارساز نخواهد بود.
اما یاری و همدلی مردم هم در اشتراک درد شکل می‌گیرد، حال اگر سهم افراد جامعه از این ظلم یا به معنایی شر، مشترک و به نسبت مساوی باشد قابل تحمل بوده و مردم با گذشت و امیدواری در تلاش همگانی برای رفع آن همدل و همسو خواهند شد، اما آنچه درد بیکاری را تحمل ناپذیرتر و رنج آورتر می‌کند درد پارتی‌بازی، ارتشا و رانت‌خواری است که متاسفانه به نظر می‌رسد قبح آن در جامعه ریخته و به مانند خوره روح و جسم جامعه را هدف اضمحلال و انهدام خود قرار داده است.
اگر بپذیریم که دارایی‌های ملی متعلق به همه مردم این سرزمین استـ که هست ـ به حکم عدالت، باید فرصت بهره‌مندی از این امکانات برای همگان یکسان و گذر از راه قانونی برای برخورداری از امکانات اجتماعی تنها مسیر مشروع و شرافتمندانه پذیرفته شده در جوامع مردم‌سالار و قانون‌مدار باشد.
واضح و روشن است که در جامعه کنونی ما جوانان بیکار و جویای کار فراوانی وجود دارند و علاوه بر آنها کم نیستند افرادی که سن زیادی از آنها گذشته و به مرز کهولت رسیده‌اند و تاکنون نتوانسته‌اند شغلی برای خود دست و پا کنند و جمع جوانان به سن پیری رسیده بیکار! را تشکیل داده‌اند و مظلوم‌تر از قشر مابعد خود هستند زیرا فرصت طبیعی اشتغال را از دست داده‌اند.
این خیل عظیم، زاده این سرزمین‌اند و سهیم در درآمدهای ملی و متوقع‌اند که در فرصت‌های یکسان و بر اساس توانایی‌ها و تلاش‌های فردی با پیمانه قانون به سهم خود برسند.
در چنین شرایطی اگر صاحب‌منصبانی پیدا شوند که با سوءاستفاده از موقعیت شغلی و یا قدرت اجتماعی، معدود کسانی از افراد موردنظر خود را از میان این جمع، بدون رعایت هیچ قاعده و قانونی جداکرده و از این مواهب متعلق به همه، برخودارشان کنند و شرمنده گرفتاری خانواده‌های دارای فرزندان بیکار نباشند و به ریش خیل ذی‌حقان درمانده بخندد آیا این افراد براساس معیارهای انسانی و ارزش‌های پذیرفته اجتماعی مرتکب عمل بیشرمانه یا همان بی‌حیایی نشده‌اند؟ مگر نه اینکه قانون یکی از معیارهای پذیرفته شده در جامعه برای بسط قسط و عدل است و حرمت دارد و باید این حرمت نگه داشته شود؟ کسی که حریم قانون را بشکند حرمت اجتماع را شکسته و مرتکب بی‌حیایی شده است و به لفظی ساده، ظالمی بی‌شرم و حیاست!
مبارزه با پدیده شوم پارتی‌بازی و قانون شکنی مخصوصاً در ارتباط با بکارگیری افراد در دستگاه‌های دولتی در گام نخست نیازمند فرهنگ‌سازی در لایه‌های مختلف اجتماعی است که در وضع موجود در کمال تأسف باید اذعان کرد در نظر بسیاری از افراد جامعه عاملین پارتی‌بازی و واسطه‌گری‌های نامشروع و قانون‌شکنان متبحر در توجیه خلاف‌کاری‌های اداری به عنوان انسانهای کارآمد و توانا مطرح‌اند! و قباحت اعمال‌شان نه تنها نمودی ندارد بلکه بسیاری از درماندگان در تنگناه‌های معیشتی، اتصال به آنها را کسب اقبال و فرصت مغتنم برای گشایش گره‌های فرو بسته در زندگی خود می‌دانند.
با وجود چنین پندارها و باورهایی در جامعه، امید به اصلاح امور، امیدی واهی است و تا زمانی که افراد یک جامعه در شناخت حقوق فردی یا اجتماعی خود به درک درست نرسند، در دفاع از این حقوق ناتوانند.
اما به مصداق «چشم‌ها را باید شست جور دیگر باید دید» باید گفت تا زمانی که مراجعه کننده به یک نانوایی گرفتن نان از نانوا خارج از نوبت را احترام گذاشتن به خود تلقی می‌کند و تا زمانی که ارباب رجوع یک اداره دولتی انجام کارش را خارج از ضوابط اداری به حساب محترم بودن خود می‌گذارد و تا زمانی که پدری به استخدام غیرقانونی فرزندش مباهات می‌کند و مهم‌تر و مخرب‌تر از آن تا زمانی که صاحب منصبی به عبور از مرز قانون اعتنایی ندارد و شرمسار از این تعرض نیست و سرانجام تا زمانی که قضاوت افکار عمومی درباره کسانی که به صورت غیرقانونی استخدام شده‌اند به دیده حرام‌خواری و ارتزاق نامشروع نباشد و در قول و فعل به مذمت آن نپردازند، حق، در جامعه به معنای واقعی کلمه ساری و جاری نشده و قباحت قانون‌شکنی و ویژه‌خواری عیان نخواهد شد.
استاندار دولت یازدهم اجازه نداده کسی در کردستان بویژه در استانداری به صورت غیرقانونی استخدام بشهآقای استاندار خودش هم کسی را استخدام نکرده
اگر کسانی هم اومدن سر کار خود آقای استاندار ازشون امتحان گرفته
پس این نوشته هیچ ارتباطی به استان کردستان ندارد!
رفتم پیش آقای زاهدی گفتم به خدا درآمد ندارم زندگیم داره از هم می پاشه به خاطر خدا یه کاری بکن برام
گفت من که نمیتونم شما رو استخدام بکنم، دولت استخدام نداره اگر هم داشته باشه از طریق آزمونه
راستش هم روم نشد هم ترسیدم اونی که تو دلم بود رو بهش بگم...
| امیدوارم خداوند کسانی را که بدون توجه به این همه بیکاری جوانان مظلوم کردستان دست به استخدام غیرقانونی نورچشمی ها می زنند رسوا فرمایداز یک پدر با چند فرزند تحصیلکرده بیکار جز این دعا چیزی بر نمی آید
دست نویسنده را می بوسم که آنچه در دل من بود او بر زبان اورد در کمال متانت و با زبان رسا
جناب ناشناس عزیز از اینکه ترسیده ای و حرف دلت را به استاندار نزده ای آن ترس از ضعف وجودی شما نبوده بلکه ترس از انتقام جویی استاندار بوده است راست گفته ای امتحان پس داده ها در پست های کلیدی به کار گرفته می شوند البته امتحان پس داده به جناح سیاسی ادعایی نه امتحان پس داده به قانون
هدایتگر اتاق فرمان دستگاه اجرایی استان آن به قول خودش پوست کلفت نشاندار سیاسی است نه اصلاح طلبان محتضری که آبروی اصلاحات و اصلاح طلبی را فدای ماندگاری ذلیلانه خود در زیر مجموعه آن عزیز شده اراکی کردند
امید است این قانون شکنان پس از انفصال به پای میز محاکمه کشیده شوند
نوشته هم به استان کردستان ربطی ندارد چون ده سال پیش آقای زاهدی باز نشسته شده و مشمول پیگرد قانون تخلفات نیست آن اراکی جان هم که اصولا کارمند نیست تا واهمه ای داشته باشد
به نظر من هیچ اشکالی ندارد این نوشته برای استان های دیگر نوشته شده باشد چه فرقی می کند مگر نه اینکه همه جای ایران سرای من است
دوستان، راهنمای کردار و گفتار ما فرهنگ جامعه است. تا زمانی که عقیده بر این است که آشنا خوب است و درست و غریبه بد و نادرست همین آش و همین کاسه است. پس سعی کنیم که سطح آموزش و دانش جامعه را بالا ببریم چرا که جز این راهی نداریم. سید کمال جان دعای شما شک نداشته باشید که انشاالله مستجاب خواهد شد و کسانی را که با قانون شکنی و بی حرمتی در حق انسانهای با شرافت و دارای کرامت طبع ستم روا داشته و از خدا و خلق خدا شرم نکرده و در این تنگناهای معیشتی جلو چشم این همه جوان تحصیل کرده و پدران و مادران آنها با گستاخی و روحیه افزون خواهی دست به استخدام نا مشروع و ناحق افراد مورد نظر خود می زنند رسوا خواهد کرد مطمئن باشید که هرچه کنی به دیگران یا برسر خود یا پسران شرم و ننگ بر قانون شکنان و پارتی بازان و تجاوز گران به حقوق مستضعفان
همانطور که سالخوردگان انتظار دارند در مترو جوانان بلند شوند و آنها بنشینند ما هم توقع داریم در وزارت خارجه کارمندان 37 و 38 ساله و پیران میزها را رها کنند و جای خودشان را به جوانان بدهند.