اعتراضات خیابانی، همزاد انتخابات است؛ گاهی مردم راهی صندوق‌های رأی می‌شوند تا صدای‌شان را به گوش حاکمیت برسانند و گاهی هم راهی خیابان‌ها می‌شوند تا صدای خود را بلندتر و فوری‌تر به گوش حاکمان برسانند؛ اعتراض خود یک فعالیت مدنی قابل قبول است؛ گرچه در مدیریت اعتراض توسط مردم و نهادهای مدنی از یک سو و رفتار حاکمیت در قبال این اعتراضات نکته‌های فراوانی هست.
کد خبر: ۷۹۹۸۹۰
تاریخ انتشار: ۰۳ آذر ۱۳۹۸ - ۱۹:۲۵ 24 November 2019

به گزارش تابناک کردستان، اعتراضات صورت گرفته نسبت به افزایش قیمت بنزین در شهرهای مختلف کشور به پایان رسیده است؛ نکته‌ای که در این میان باقی مانده است، روایتی است که از این اعتراضات در آینده از سوی مسئولان و متولیان امر وجود دارد و هر روایتی، لاجرم به یک رفتار خاص در قبال اعتراضات احتمالی در آینده منتهی خواهد شد.

یک روایت این است که این اعتراضات از پیش برنامه‌ریزی و سازمان‌دهی شده بوده و گروه‌هایی، از نارضایتی نسبی و فشارهای اقتصادی وارده بر مردم سوء استفاده کرده و هدف خود برای ایجاد آشوب و هرج‌ومرج را در کشور دنبال کرده‌اند؛ در این روایت احتمالاً مقصر اصلی، نهادهای امنیتی و اطلاعاتی هستند که به موقع اقدام به شناسایی این گروه‌ها و منهدم‌سازی آنان نکرده‌اند. در روزهای گذشته چند نفر از نمایندگان مجلس با این روایت، خواستار استیضاح وزیر کشور شده‌اند که چرا در جهت حفظ امنیت و آرامش کشور، کوتاهی کرده است.

یک روایت دیگر این است که علاوه بر سوء استفاده آشوبگران، مردم از اداره کشور، توسط یک دولت خاص، خسته شده‌اند و نمی‌توانند تا انتخاباتی دیگر صبوری کنند و آشفتگی در وضعیت اقتصادی خود و کشور را به دولت نسبت می‌دهند و به همین خاطر است که برخی از نمایندگان مجلس از استیضاح رئیس جمهور سخن می‌گویند؛ در واقع راه حل آنان، ناظر بر این روایت، تغییر دولت و رئیس جمهور است.

یک روایت دیگر هم این است که اگر چه فشارهای اقتصادی علت اصلی اعتراضات مردم است، اما در یک نگاه کلی، مردم در جستجوی کرامت‌اند؛ عاملی که کرامت و عزت نفس آنان را خدشه‌دار کند، روح و روان آنان را آزرده می‌کند؛ این احساس خدشه‌دار شدن کرامت، فقط ناشی از مشکلات اقتصادی نیست؛ در بیشتر اوقات نگاه و رویکردی که نهادهای مختلف حاکمیتی به مردم به عنوان یک شهروند دارند، احساس عزت نفس شهروندان را تقویت یا تضعیف می‌کند؛ در یک نگاه، مردم فارغ از تفاوت دیدگاه‌شان مقدرات یک کشور را می‌آفرینند و گاهی از مردم فقط برای گرم کردن صحنه استفاده می‌شود؛ احساس کرامت مردم در این دو دیدگاه با هم تفاوت دارد؛ گاهی مردم ممکن است از شدت تبعیض در جامعه احساس کنند که در کشور، شهروندان به شهروندان درجه یک و دو طبقه‌بندی شده‌اند، این کرامت مردم را از بین می‌برد. گاهی ممکن است مردم احساس کنند، اگر چه صدای آنان شنیده می‌شود، اما تفسیر حرف صریح آنان را در قالب‌های دیگر به گونه‌ای گم و بی‌اثر می‌کنند؛ حتی در سیاست خارجی، جایگاه و منزلت کشور در مجامع بین‌المللی، نگاه دیگران به شهروندان ایرانی و ... همه به کرامت انسان مرتبط است؛ کرامت عنصری است که اگر از بین برود، ممکن است شهروندان جسور و دغدغه‌مند به شهروندانی بی‌خیال، تبدیل شوند.

ممکن است تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان، روایت‌های متعدد دیگری از این اعتراضات داشته باشند. خطر اینجاست که کسانی که این اعتراضات را روایت می کنند، اولاً به دنبال راحت‌ترین مسیر بروند و تماماً آن را به عامل خارجی صرف مرتبط کنند؛ دوماً، بخشی و سازمانی به مسئله نگاه کنند و راه‌حلی موقتی در آن مسیر برای آن در نظر بگیرند و سوماً حتی به فرض پیدا کردن نزدیک‌ترین روایت از علل نارضایتی مردم، مثل خیلی از زمان‌های دیگر، تدبیر و حل آن را معوق کنند و به تأخیر بیاندازند.

اعتراضات به پایان رسیده است؛ اما نوع روایت نهادهای تصمیم‌گیر، مسیر آینده را مشخص می‌کند؛ مسئولان سخت‌گیر و دوراندیش، روایت‌های دقیق و راه‌حل‌های جسورانه را پیشنهاد می‌کنند و مسئولان آسان‌گیر با ذهنیتی موقتی در خواب آرامش بعد از اعتراضات به خواب می‌روند.

مهم این است که روایت‌های دقیق و چندگانه حتی اگر پذیرش‌شان سخت باشد، جایگزین روایت‌های سهل و ساده همیشگی شوند!

تابناک

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار