در چند روز گذشته در یکی از برنامه های شبکه سراسری به لباس محلی کرُد توهین شده بود و این اقدام باعث ناراحتی و اعتراضات مدنی در مناطق کرُدنشین شده بود و حتی نمایندگان کرُد در مجلس شورای اسلامی نامه ای را برای مقام معظم رهبری ارسال کرده بودند و ناراحتی خودشان را برای ایشان بیان کردند و همچنین گروه های مدنی در فضای مجازی به اشکال مختلف به این اقدام اشتباه جواب دادند و ما هم این اقدام اشتباه و غلط را محکوم می کنیم. متاسفانه در این چند سال گذشته فرایند توهین کردن به اقوام و مذاهب دینی در شبکه های تلویزیونی بیشتر شده است و هر چند وقت یکبار این گونه رفتارهای اشتباه و غلط تکرار میشود.
کد خبر: ۹۳۵۰۴۱
تاریخ انتشار: ۰۶ بهمن ۱۳۹۹ - ۲۲:۱۹ 25 January 2021
به گزارش تابناک کردستان ،حتی در همین عاشورای امام حسین علیه السلام در یک برنامه تلویزیونی در شبکه استانی کردستان به اهل تسنن توهین شده بود و بعدا مدیرکل صدا و سیما از مردم عذرخواهی کرد،هرچند این عذرخواهی ها براساس توبه کردن و عدم تکرار رفتار قبلی نیست بلکه بیشتر نماد اجتماعی و سیاسی دارد و در آینده دوباره این گونه رفتارهای اشتباه خواهند شد.اگر این عذرخواهی ها واقعی و از دل و قلب این مدیران بیرون می آمد باید ما شاهد تکرار چنین رفتار اشتباهی نبودیم ولی ما این گونه عذرخواهی ها را قبول نداریم،زیرا هیچ گونه پایه و اساس محکمی ندارد و صرفا برای آرامش جامعه انجام میشود.
اما سوال اینجاست که چرا در جامعه باید این گونه رفتار اشتباه و غلط تکرار شود؟انسان اگر کار بد و اشتباه را مشاهده می کنند نباید خودش آن کار را انجام دهند ولی در جامعه ما متاسفانه انجام کارهای بد و اشتباه تبدیل به قاعده شده است و اگر کسی آن را انجام ندهد باید از داشتن شخصیت و هویت خودش شک و تردید کند،زیرا همه افراد این کار را انجام می دهند و باید دیگران هم انجام دهند. اما نکته مهم اینجاست که انسان موجود تجربه گرایی است و تمایل دارند که همه چیز را خودش تجربه کند و کمتر دوست دارد که از نتایج تجربه های دیگران استفاده کند. توهین به اهل تسنن و اقوام مختلف کشور نمونه بارز و آشکار این سخن ماست با وجود اینکه در سال های گذشته ما شاهد این گونه توهین ها بودیم ولی باز امروز این رفتار اشتباه و غلط را مشاهده می کنیم.
اما متاسفانه قوانین مجازات در این مواقع ضعیف عمل می کنند و به جای اینکه با فرد مجرم برخورد سخت شود صرفا با تذکر و اخراج از محیط کار بسنده می کنند در حالی که در چنین شرایطی باید مجازات سنگین انجام شود تا برای دیگران درس و عبرت باشد که چنین رفتار غلط و اشتباهی را تکرار نکنند. اینجا مدافعان حقوق بشر باید جواب دهند که آیا مجازات سبک باعث جلوگیری از تکرار این گونه رفتارها و جرم ها خواهد شد؟اگر ما به مجازات سنگین اعتقاد داریم بخاطر این است که انسان قبل از هر چیزی تابع میل و نفس حیوانی خودش است که هر کاری را مجاز می داند و بدون مجازات سنگین نمیتوان این نفس را کنترل و از بین برد. ما حتما در مورد مجازات سنگین و جرم های مختلف در جامعه در یادداشت های بعدی مطالبی را خواهیم نوشت اما در اینجا ذکر این نکته مهم است که این گونه رفتارها بخاطر نبودن مجازات سنگین در جامعه است که ما هر روز مشاهده می کنیم. به عنوان نمونه میتوان از قتل ها و انواع خشونت ها فیزیکی بر علیه افراد نام برد تا توهین کردن به مذاهب دینی و اقوام مختلف کشور. مشکل مدافعان حقوق بشر اینجاست که تصور می کنند که این انسان صرفا دارای "من انسانی" است و همه رفتار این انسان نشانه انسانی بودن است و بنابراین با قواعد و مجازات ساده میتوان از رفتارهای غلط جلوگیری کرد،در حالی که این انسان تابع "من حیوانی" است و برای جلوگیری از رفتارها غلط باید قوانین سنگین اعمال کرد.انشاالله در آینده این موضوع بیشتر بحث خواهیم کرد.
اما در مورد توهین به قوم کرُد باید گفت ا زمینه های این گونه رفتار متاسفانه توسط فعالان و صاحبان فرهنگی در استان کردستان مهیا شده است و فرهنگ کرُدی را صرفا در موسیقی و رقص خلاصه کرده بودند و به جنبه های دیگر این فرهنگ توجهی نمی کنند و کل تلاش و کوشش این آقایان برای ارج دادن به فرهنگ کرُدی در موسیقی و رقصیدن می دانند در حالی که فرهنگ کرُدی دارای جنبه های دینی هم هستند و زمینه برای فعالیت این قسمت متاسفانه کمتر شده است و امروز نتیجه کار فرهنگی این آقایان را مشاهده می کنیم.
ما نه با توهین کردن رسانه های ملی موافق هستیم و نه با کار فرهنگی این آقایان. هر دو آنها متاسفانه نشانه ناقص بودن را دارند. نگاه تک بعُدی به مسائل باعث عدم درک و فهم از جهان بیرون خواهد شد و نتیجه آن شکل گیری چنین رفتارهای در جامعه خواهد بود. کسانی که خودشان را فعالان فرهنگی و صاحبان این حوزه می دانند باید نگاه کامل و جامع به مسائل فرهنگ کرُدی داشته باشند و صرفا به موسیقی و رقصیدن توجه نکنند بلکه به جنبه های ذهنی از جمله کرامت و شرافت انسان در این فرهنگ هم توجه کنند تا بتوانند فرهنگ درست و صحیح کرُدی را به جهان نشان بدهند.
به عنوان نمونه فعالیت در مورد نقش لباس در حفظ شخصیت و بزرگی زنان کمتر کار نشده است و بیشتر به زیبایی زنان در لباس کرُدی توجه می کنند که اینجا هم متاسفانه فعالان فرهنگی بیشتر نگاه ظاهری دارند نه عمیق.
اما این آقایان اینقدر از موسیقی و رقصیدن سخن گفتند متاسفانه افراد بیرون از این فرهنگ نگاه طنز و خنده را به فرهنگ کرُدی دارند و ما امروز در شبکه های ملی مشاهده می کنیم. به عنوان نمونه شبکه استانی کردستان از فرهنگ کرُدی فقط موسیقی و رقصیدن را یاد گرفتند و به جنبه های دیگر این فرهنگ خیلی توجه نمی کنند و دلیل اصلی آن صرفا سرگرم کردن جامعه از طریق موسیقی و رقصیدن است نه آموزش و یاد دادن فرهنگی.
انسان وقتی فقط یک جنبه از کار را انجام می دهد و به دیگر جنبه های توجه نمی کند مسلما در برنامه های خودش شکست خواهد خورد و این آقایان و نهادهای فرهنگی امروز با انجام برنامه های به اصطلاح فرهنگی میتواند شکست را مشاهده کرد. به عبارت دیگر شبکه استانی کردستان باید جواب دهد که چرا فقط به موسیقی و رقصیدن توجه می کنند؟چرا با این برنامه های زمینه های توهین به فرهنگ کرُدی را فراهم می کنند؟چرا در برنامه های این شبکه از اساتید و جامعه دانشگاهی در جهت معرفی کامل از فرهنگ کرُدی استفاده نمی کنند؟صدا و سیما باید طبق فرمایشات حضرت امام باید دانشگاه باشد اما امروز این نهاد بیشتر شبیه کنسرت های موسیقی شده است که از صبح تا شب صرفا موسیقی و رقصیدن را برگزار می کنند و نکته جالب اینجاست که دلیل این برنامه های را استعدادیابی جوانان در عرصه موسیقی می دانند و این یک دروغ بزرگ است.
اگر شبکه استانی کردستان به فکر استعدادیابی جوانان است پس چرا فقط در زمینه موسیقی این کار را انجام می دهد؟مگر ما فقط حوزه و عرصه موسیقی داریم؟ما عرصه نقاشی هم داریم،ما عرصه ورزش هم داریم،ما هزاران عرصه های مختلف داریم،چرا فقط عرصه موسیقی باید استعدادیابی شود؟ اگر شبکه استانی در حوزه موسیقی استعدادیابی می کند چرا از زنان و دختران دعوت نمی کنند تا آنها هم استعدادهای خودشان را در عرصه موسیقی را کشف کنند؟ صدا و سیما به جای اینکه مردم را سرگرم کنند به مردم آموزش های لازم برای زندگی در جامعه را نشان دهند و جوانان را از کمین مشکلات جامعه نجات دهند. امروز پیوند بین نسل جدید با گذشتگان در حال قطع شدن است،چرا صدا و سیما به فکر ترمیم این زخم های نیست؟
امروز جوانان جامعه از مقوله دین فاصله گرفتند ولی شبکه استانی ما برای همین جوانان کنسرت برگزار می کنند و حتی یکی از دلایل فاصله گرفتن جوانان از دین همین بی توجهی شبکه استانی و نهادهای فرهنگی است. این نهادها برای مراسم مذهبی برنامه های زیادی دارند ولی هرگز به مسئله فاصله جوانان از دین توجه نکردند و صرفا هدف اصلی آنها برگزاری مراسم های مذهبی است بدون اینکه به آسیب شناسی جوانان از مقوله دین توجه کنند.صدا و سیما میتوانند از طریق این برنامه های مذهبی به مسائل جوانان و دین توجه کنند و دلایل اصلی فاصله گرفتن جوانان از مقوله دین را مورد بررسی قرار دهد و این یکی از هزاران مسائل دیگری است که صدا و سیما باید به آن اشاره کند.
اما شبکه استانی کردستان برای برگزاری کنسرت موسیقی از دورترین روستاهای غرب کشور مهمان دعوت می کنند و اسم آن را برنامه های شاد و استعدادیابی گذاشتند. این برنامه های استعدایابی نیست بلکه کنسرت موسیقی در زیر سایه سرگرم کردن جامعه است. اگر امروز در شبکه های سراسری به فرهنگ کرُد و اهل تسنن توهین می کنند بخاطر بی لیاقتی مدیران نهادهای فرهنگی و صاحبان عرصه فرهنگ است که همه چیز را در موسیقی و رقصیدن خلاصه کردند و جالب اینجاست که هیچ کدام از نهادهای فرهنگی و مدیران شبکه استانی و حتی مجریان این شبکه جرات و شهامت دفاع کردن و محکوم کردن این رفتار غلط و اشتباه را نداشتند و این نشان می دهند که حرف های این آقایان در مورد مسائل فرهنگ کرُد از صمیم قلب نیست و به سخنان خودشان ایمان و باور ندارند به همین دلیل در چنین مواقعی سکوت می کنند. اصولا انسان وقتی به سخن و حرف خودش ایمان و باور داشته باشد مسلما شهامت دفاع کردن را خواهد داشت و حرف های این آقایان در مورد مسائل فرهنگی مبتنی بر معرفت و ایمان نیست.
منظور از ایمان تعصب و غیرت بی پایه نیست بلکه منظور شناخت و نور واقعی انسان از مسائل مختلف اجتماعی است. این آقایان اگر از فرهنگ کرُدی سخن می گویند بخاطر وجود شناخت و درک آنها نیست بلکه مبتنی بر تعصب و غیرت بی پایه است که امروز نتایج آن برای همه ما قابل درک و مشاهده است.
در این همین استان کردستان ما شخصیت هایی داشتیم که وقتی به رفتار و شخصیت آنها نگاه می کنیم انصافا با این مدیران امروز ما اصلا قابل مقایسه نیست. نمونه آشکار این سخن ما شهید استاد شیخ الاسلام بزرگوار است که دفاع ایشان از مسائل کرُد و اهل تسنن براساس ایمان و شناخت بود نه براساس تعصب و غیرت بی اساس. هر کجا که لازم بود استاد شیخ الاسلام در دفاع از حقیقت و مظلوم یک لحظه دریغ نمی کرد،چون به آنچه بیان می کردند ایمان و شناخت داشتند و این ایمان در قلب استاد باعث شهامت و جرات شده بود که باید در برابر فرقه باطل مقاومت و مجاهد کنند. ما امیدواریم که این آقایان فرهنگی اگر از مسادل فرهنگ کرُد دفاع می کنند براساس ایمان و شناخت باشد نه براساس تعصب و غیرت بی پایه.
مختار سلیمانی
منبع: تابناک
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار