به گزارش تابناک کهگیلویه و بویراحمد به نقل از باشگاه خبرنگاران ، لباس‌های بومی در مناطق مختلف ایران، هرکدام بیانگر فرهنگ و هویت آن منطقه است. لباس یکی از مهمترین نماد‌ها و مولفه‌های فرهنگی در یک کشور است.
اقوام مختلف ایرانی هریک پوششی متفاوت و جذاب دارند؛ شاید بارها به مناطق مختلف سفر کرده باشید و تنوع رنگی و شکلی در لباس اقوام نظرتان را جلب کرده باشد. شاید با انواع و اقسام این لباس های بومی عکس هم انداخته باشید.
با ما همراه باشید و در این گزارش با لباس‌های محلی بانوان ایران بیشتر آشنا شوید.
لباس محلی بانوان ترکمن
مردم ترکمن در بخش‌های شمالی و شرقی استان گلستان و قسمت‌هایی از خراسان ساکن هستند. در لباس‌های محلی ترکمن، رنگ‌های خاکی و قرمز به کار می‌رود. لباس‌های بانوان به صورت پیراهن‌های بلند است. برخی از آن‌ها از پوشیه صورت نیز استفاده می‌کنند.
لباس محلی بانوان گیلان
لباس‌های رنگارنگ محلی زنان گیلانی به سه بخش شرق، غرب و مرکز گیلان تقسیم می‌شود. لباس زنان در شرق گیلان معروف به لباس قاسم‌آبادی، در غرب معروف به تالشی و در مرکز گیلان به رسوخی شناخته می‌شود. در تمام این لباس‌های محلی رنگارنگ، دامن‌های شلیته و پرچین بلند با جلیقه‌های پولک دوزی شده دیده می‌شود. روسری‌ها به رنگ روشن و سفید بوده و زیر روسری سربند یا لچک نیز بسته می‌شود. پیراهن زنان گیلانی، عموماً به رنگ قرمز است.
لباس محلی بانوان خراسانی
لباس محلی بانوان خراسانی شامل دامن شلیته و پر چین است که در بعضی مناطق تا زیر زانو و در بعضی جا‌ها تا بالای زانو می‌رسد. این دامن از پارچه‌های رنگارنگ در لایه‌های مختلف دوخته می‌شود. در بعضی مواقع، روی پارچه سفید اصلی، نوار‌های رنگی می‌دوختند. از دیگر اجزای لباس زنان، جلیقه مخملی، چارقد، کلاه، دستمال روی چارقد و قباست.
لباس محلی بانوان کرد
لباس محلی بانوان کرد، بر طبق منطقه آنان مانند کردی اورامی، کردی سنندجی، سقزی، مریوانی، بانه‌ای و …. دسته بندی می‌شود. لباس محلی بانوان در کردستان، اورامی نامیده می‌شود. لباس محلی بانوان کرد شامل کراس یا پیراهن بلند، کوا (پوششی بلند بر روی کراس)، سوخمه (نیم تنه‌های بدون آستین و گا‌ه مشکی با گلدوزی بر روی پیراهن)، کوله‌بال (نیم تنه‌ای دارای آستین تا آرنج)، سلطه (نیم تنه‌ای دارای آستین تا مچ دست)، شال و سروین (روسری از پارچه‌های بسیار نفیس و به رنگ مشکی) می‌باشد.
لباس محلی بانوان در هرمزگان
لباس‌های محلی بانوان در جنوب ایران، دارای پارچه‌هایی نازک است و رنگ‌هایی مانند آبی، بنفش، صورتی و سبز در آن به کار رفته است. اجزای لباس محلی بانوان در هرمزگان شامل پیراهن، چادر بندری، شلوار بندری، برقع و صندل است.
لباس محلی بانوان ابیانه
بانوان روستای ابیانه در کاشان، از لباس‌هایی با دامن تا زیر زانو و روسری‌های سفید گلدار استفاده می‌کنند.
لباس محلی بانوان بلوچ
قوم بلوچ در جنوب شرقی سیستان و بلوچستان و در مرز‌های پاکستان و افغانستان زندگی می‌کنند. لباس‌های سنتی بانوان این منطقه شامل لباس‌های رنگارنگ تا زانو و شلوار یک شکل با لباس است. آن‌ها معمولاً زیورآلاتی مانند گردبند و دستبند دارند و برای پوشش سر و شانه‌های خود از شالی بلند استفاده می‌کنند.
لباس محلی بانوان کهگیلویه
لباس محلی بانوان کهگیلویه شامل ارخالق (نوعی کت زنانه با آستین‌های بلند)، جومه (لباس بلندی رنگارنگ آستین دار و چاک دار). کلاه زنانه، روسری و چارقد و دستمال است.
لباس محلی بانوان قشقایی
استان فارس مرکز اصلی زندگی قشقایی‌های به حساب می‌آید. پوشش بومی بانوان قشقایی دامن‌های بلند، چند لایه، رنگارنگ و روسری بلند است.
لباس محلی لری
مردم لر بیشتر در مناطق غرب و جنوب غربی ایران زندگی می‌کنند. بانوان این خطه جلیقه‌ای روی پیراهنشان می‌پوشند و روسری بلندی دارند که شانه، گردن و سرشان را می‌پوشاند.
لباس محلی بختیاری
بختیاری‌ها در جنوب غربی ایران در استان‌های چهار محال و بختیاری، خوزستان، اصفهان، کهگیلویه و بویر احمد و لرستان زندگی می‌کنند. لباس قبیله عشایری بختیاری بستگی به شرایط آب و هوایی نسبتاً متنوع است. پوشش بانوان بختیاری معمولا به صورت دامن‌های رنگارنگ و لایه بندی شده با جلیقه‌هایی ست شده و روسری‌های بلند است.
